นิทานพื้นบ้านภาคใต้-งูน้ำ

งูน้ำ


นิทานเรื่องงูน้ำเป็นนิทานประเภทอธิบายความว่าเหตุใดงูจึงไม่มีพิษ เล่ากันว่าแต่เดิมงูน้ำเป็นงูชนิดเดียวที่มีพิษและมีพิษร้ายแรงมากเพียงแต่ กัดรอยเท้าของใครเข้าเจ้าของรอยเท้านั้นก็จะถึงแก่ความตาย อยู่มาวันหนึ่งงูน้ำได้กัดชายคนหนึ่งซึ่งมีชื่อว่า “อ้ายไม่ตาย” หลังจากนายอ้ายไม่ตายถูกงูน้ำกัดตายแล้วชาวบ้านก็ลือกันว่า “งูน้ำกัดนายอ้ายไม่ตายเสียแล้ว” บางก็พูดว่า”งูน้ำกัดนายอ้ายไม่ตายแล้ว”เมื่องูน้ำรู้ข่าวนี้ก็เสียใจและ เจ็บใจตัวเองว่าพิษร้ายของตนเองเสื่อมถึงที่สุดแล้วเพราะแต่ก่อนเพียงกัดแค่ รอยเท้าใครผู้นั้นก็ตายมา
คราวนี้กัดถูกเท้าจริงๆกลับไม่ตายน้อยใจมากจึงไปสำรอกพิษทิ้งทั้งหมด พิษที่สำรอกออกมานั้นไปติดอยู่ที่ต้นรังทังช้างรังทังไก่ หมามุ่ย พวกงูชนิดอื่นๆพากันไปอมพิษนั้นไว้ งูที่ไปถึงก่อนก็ได้แก่ งูจงอาง งูเห่า งูกะปะ เป็นต้น พวกนี้จึงมีพิษร้ายแรงส่วนงูและสัตว์อื่นๆที่ไปทีหลังจะได้พิษลดน้อยลง เรื่อยๆ เช่น งูเขียว ตะขาบ ส่วนต้นรังทังช้าง รังทังไก่ หมามุ่ย ก็มีพิษเหลืออยู่บ้างใครไปถูกก็โดนพิษดังที่เป็นอยู่ตราบเท่าทุกวันนี้ ในปัจจุบันงูน้ำจึงไม่มีพิษร้ายแรง


คติคิด

จากนิทานเรื่องงูน้ำมีคติแนวคิดสอนว่าการได้ยินคำร่ำลือต่างๆจะต้องคิด ไตร่ตรองให้รอบคอบไม่คิดตัดสินใจอะไรด้วยความรีบร้อนเพราะการกระทำบางอย่าง เมื่อผิดพลาดไปแล้วไม่มีโอกาสแก้ไขได้อีก